در طول دهه هاي گذشته، استفاده از سامانه تعيين موقعيت ماهواره اي (GPS) در بسياري از فعاليت هاي ژئودزي، ژئوفيزيک و نقشه برداري توسعه پيدا کرده است. به کمک اندازه گيري هاي GPS، صرفه جويي در زمان، هزينه و نيروي کار حاصل مي شود. از طرفي ارتفاع بيضوي به دست آمده از GPS، يک ارتفاع هندسي بوده و قادر به تامين نيازهاي کاربردي مهندسي نمي باشد و به همين دليل تبديل به نوع ديگري از ارتفاع به نام ارتفاع ارتومتريک نياز است.